سوخت سبز چیست و چه مزایایی دارد؟ | سوخت زیستی | بیو سوخت

شرکت سپهر گاز کاویان – دارنده گواهینامه iso17025 و آزمایشگاه مرجع اداره استاندارد – 02146835980 -02146837072 – 09022734708

سوخت سبز، بیو سوخت یا سوخت زیستی به سوخت‌هایی گفته می‌شود که از مواد زیستی مانند گیاهان، زباله‌های آلی و یا پسماندهای کشاورزی تولید می‌شوند. این سوخت‌ها بعنوان جایگزینی مناسب برای سوخت‌های فسیلی مانند بنزین و گازوئیل مطرح شده‌اند و به دلیل تجدیدپذیر بودن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، نقش مهمی در کاهش اثر گلخانه ای، آلودگی هوا و تغییر اقلیم دارند.

انواع سوخت سبز

سوخت‌های سبز به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام از مواد اولیه و فرآیند تولید متفاوتی برخوردارند. برخی از مهم‌ترین انواع سوخت سبز عبارتند از:

اتانول: متداول‌ترین نوع سوخت سبز است که عمدتاً از محصولات کشاورزی مانند ذرت، نیشکر و گندم تولید می‌شود.

بیودیزل: از روغن‌های گیاهی و حیوانی تولید می‌شود و می‌تواند به عنوان جایگزینی برای گازوئیل در موتورهای دیزلی استفاده شود.

بیوگاز: از تجزیه مواد آلی در شرایط بدون اکسیژن تولید می‌شود و ترکیبی از متان و دی‌ اکسید کربن است.

سوخت‌های جامد زیستی: مانند چوب، زغال چوب و بریکت‌های زیستی که از ضایعات کشاورزی و جنگلداری تولید می‌شوند.

سوخت سبز چگونه تولید می‌شود؟

برای تولید سوخت سبز، مواد زیستی را تحت فرآیندهایی مانند تخمیر یا تبدیل حرارتی قرار می‌دهند. در این فرآیندها، مواد آلی به ترکیبات ساده‌تری مانند قندها و سپس به الکل‌هایی مانند اتانول یا متانول تبدیل می‌شوند که می‌توانند به عنوان سوخت استفاده شوند. روش‌های اصلی تولید سوخت سبز عبارتند از:

1. تولید اتانول از مواد نشاسته‌ای:

• تخمیر قندها: مواد نشاسته‌ای مانند ذرت، گندم و سیب‌زمینی به قند تبدیل شده و سپس با استفاده از مخمرها، به اتانول تخمیر می‌شوند.
• هیدرولیز سلولز: سلولز موجود در گیاهان نیز می‌تواند به قند تبدیل شده و برای تولید اتانول مورد استفاده قرار گیرد.

2. تولید بیودیزل از روغن‌های گیاهی و چربی‌ها:

• ترانس‌استریفیکاسیون: در این روش، روغن‌های گیاهی مانند سویا، کلزا و یا چربی‌های حیوانی با الکل (معمولاً متانول) واکنش داده و بیودیزل تولید می‌شود.

3. تولید بیوگاز از مواد آلی:

• هضم بی هوازی: مواد آلی مانند زباله‌های آلی، کود و پسماندهای کشاورزی در محیطی بدون اکسیژن و با کمک باکتری‌ها تجزیه شده و بیوگاز تولید می‌شود. بیوگاز عمدتاً از متان و دی‌اکسید کربن تشکیل شده است.

4. تولید سوخت از جلبک‌ها:

• استخراج روغن: جلبک‌ها حاوی روغن‌هایی هستند که می‌توانند برای تولید بیودیزل استفاده شوند.
• تبدیل به بیوگاز: جلبک‌ها نیز می‌توانند در فرآیند هضم بی هوازی به بیوگاز تبدیل شوند.

مزایای سوخت سبز

تجدیدپذیر بودن: سوخت‌های زیستی از منابع تجدیدپذیر مانند گیاهان تولید می‌شوند و برخلاف سوخت‌های فسیلی، رو به اتمام نیستند.

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای: سوخت‌های زیستی در هنگام سوختن، مقدار کمتری دی‌اکسید کربن نسبت به سوخت‌های فسیلی آزاد می‌کنند.

کاهش آلودگی هوا: استفاده از سوخت‌های زیستی به بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی کمک می‌کند.

ایجاد اشتغال: تولید سوخت‌های زیستی می‌تواند منجر به ایجاد فرصت‌های شغلی جدید شود.

کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی: استفاده از سوخت‌های زیستی، وابستگی کشورها به واردات سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد.

چالش‌های استفاده از سوخت‌های سبز

• رقابت با تولید غذا: کشت گیاهان برای تولید سوخت زیستی می‌تواند با تولید غذا رقابت کند و باعث افزایش قیمت مواد غذایی شود.
• هزینه تولید: در حال حاضر، هزینه تولید سوخت‌های زیستی نسبت به سوخت‌های فسیلی بیشتر است.
• کارایی پایین برخی از انواع سوخت‌های زیستی: برخی از انواع سوخت‌های زیستی کارایی کمتری نسبت به سوخت‌های فسیلی دارند.
• توسعه زیرساخت‌ها: برای استفاده گسترده از سوخت‌های سبز، نیاز به توسعه زیرساخت‌های تولید، توزیع و استفاده از این سوخت‌ها است.

آینده سوخت سبز

با توجه به اهمیت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مقابله با تغییرات آب و هوایی، استفاده از سوخت‌های سبز به عنوان یکی از راهکارهای مهم مطرح شده است. با پیشرفت فناوری و افزایش سرمایه‌گذاری در این حوزه، انتظار می‌رود که هزینه تولید سوخت‌های سبز کاهش یافته و کارایی آن‌ها افزایش یابد. همچنین، با توسعه زیرساخت‌های لازم، استفاده از سوخت‌های سبز در آینده گسترش بیشتری خواهد یافت.