فرق جوش آرگون با جوش معمولی - سپهرگاز کاویان

جوش آرگون و جوش معمولی هر دو فرآیندهای جوشکاری قوس الکتریکی هستند، اما تفاوت‌های اساسی بین آنها وجود دارد.
روش جوشکاری
در جوش معمولی، الکترود مصرفی است و در حین جوشکاری ذوب می‌شود و به عنوان فلز پرکننده عمل می‌کند. در جوش آرگون، الکترود غیرقابل ذوب است و معمولاً از تنگستن ساخته می‌شود. در این روش، فلز پرکننده از طریق یک انبر دستی یا یک نازل به حوضچه مذاب تزریق می‌شود.

گاز محافظ

در جوش معمولی، از گاز محافظ استفاده نمی‌شود یا گاز محافظ از هوا استفاده می‌شود. در جوش آرگون، از گاز محافظ غیرفعال مانند آرگون استفاده می‌شود تا از اکسیداسیون فلزات در حین جوشکاری جلوگیری شود.

کاربرد

جوش معمولی برای جوشکاری طیف گسترده‌ای از فلزات و آلیاژها، از جمله فولاد، آلومینیوم، مس، برنج و آهن استفاده می‌شود. جوش آرگون به طور خاص برای جوشکاری فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم، مس و تیتانیوم استفاده می‌شود.
مزایا و معایب
جوش معمولی

مزایا:
ارزان
قابل دسترس
آسان برای یادگیری
برای جوشکاری در مکان‌های با محدودیت دسترسی مناسب است

معایب:
دود و جرقه زیادی تولید می‌کند
جوش ممکن است ناصاف باشد
برای جوشکاری فلزات غیر آهنی مناسب نیست

جوش آرگون
مزایا:
جوش تمیز و با کیفیت
برای جوشکاری فلزات غیر آهنی مناسب است
برای جوشکاری در مکان‌های حساس به دود و جرقه مناسب است

معایب:
گران‌تر از جوش معمولی است
مهارت بیشتری برای یادگیری نیاز دارد
برای جوشکاری در مکان‌های با محدودیت دسترسی مناسب نیست

نتیجه‌گیری

جوش آرگون و جوش معمولی هر دو روش‌های جوشکاری قوس الکتریکی هستند که دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. انتخاب روش مناسب جوشکاری به عوامل مختلفی مانند نوع فلزات مورد جوشکاری، شرایط محیطی و مهارت جوشکار بستگی دارد.

کاربرد جوش آرگون

جوش آرگون یا تیگ (TIG) یک روش جوشکاری قوسی است که در آن از یک الکترود غیرقابل ذوب (معمولاً از تنگستن) و یک گاز محافظ (معمولاً آرگون) برای جوشکاری فلزات استفاده می‌شود.
جوش آرگون کاربردهای گسترده‌ای در صنایع مختلف دارد، از جمله:
صنایع هوا و فضا برای ساخت و تعمیر هواپیماها، فضاپیماها و موشک‌ها
صنایع خودروسازی برای ساخت و تعمیر بدنه خودروها
صنایع پزشکی برای ساخت و تعمیر تجهیزات پزشکی

صنایع غذایی برای ساخت و تعمیر تجهیزات غذایی
صنایع الکترونیک برای ساخت و تعمیر قطعات الکترونیکی
برخی از کاربردهای خاص جوش آرگون عبارتند از:
جوشکاری صفحات نازک و باریک مانند آلومینیوم و لوله‌های تحت فشار
جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون مانند آلومینیوم، تیتانیوم و منیزیم
جوشکاری فلزات در مکان‌های با محدودیت دسترسی
جوش آرگون مزایای زیادی نسبت به سایر روش‌های جوشکاری دارد، از جمله:
جوشکاری تمیز و با کیفیت
قابلیت جوشکاری فلزات مختلف
قابلیت جوشکاری در مکان‌های حساس به دود و جرقه
با این حال، جوش آرگون نیز معایبی دارد، از جمله:
گران‌تر از سایر روش‌های جوشکاری است
مهارت بیشتری برای یادگیری نیاز دارد.

گاز محافظ

در جوشکاری، گاز محافظ گازی است که برای محافظت از فلزات مذاب در حین جوشکاری از اکسیداسیون استفاده می شود. گاز محافظ می تواند از اتمسفر اطراف حوضچه مذاب را دور نگه دارد و از واکنش بین فلزات مذاب و اکسیژن، نیتروژن و سایر گازهای موجود در اتمسفر جلوگیری کند. این امر به ایجاد یک جوش با کیفیت و پایدار کمک می کند.
گازهای محافظ رایج مورد استفاده در جوشکاری عبارتند از:
آرگون یک گاز بی اثر است که در جوشکاری طیف گسترده ای از فلزات از جمله فولاد ضد زنگ، آلومینیوم، مس و تیتانیوم استفاده می شود. آرگون یک گاز سنگین است که به خوبی در حوضچه مذاب می ماند و از اکسیداسیون فلزات محافظت می کند.

هلیوم یک گاز بی اثر است که در جوشکاری فولاد کربنی و چدن استفاده می شود. هلیوم یک گاز سبک است که باعث افزایش سرعت جوشکاری می شود.
دی اکسید کربن یک گاز فعال است که در جوشکاری فولاد کربنی استفاده می شود. دی اکسید کربن باعث افزایش سرعت جوشکاری و ایجاد یک جوش سخت می شود.
نیتروژن یک گاز بی اثر است که در جوشکاری فولاد ضد زنگ استفاده می شود. نیتروژن به ایجاد یک جوش با کیفیت کمک می کند.

گاز محافظ را می توان به روش های مختلف به حوضچه مذاب رساند. رایج ترین روش استفاده از یک نازل است که گاز را به سمت حوضچه مذاب هدایت می کند. روش های دیگر عبارتند از استفاده از یک لوله یا یک منبع هوای فشرده.
انتخاب گاز محافظ مناسب به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع فلزی که جوشکاری می شود، شرایط جوشکاری و ترجیحات شخصی جوشکار.

تهیه و تامین

جهت خرید گازهای خالص مانند آرگون ، نیتروژن ، اکسیژن و هلیوم با سپهر گاز کاویان تماس بگیرید.
02146837950
02146835980